ANTWERPEN – Het zou ons niet verbazen mocht Hubert van Lier een koppel klachten wegens laster en eerroof aan z’n broek krijgen. In zijn nieuwe misdaadroman De Lange Wapper en de dode vrouw hekelt de erevoorzitter van de Vereniging van Vlaamse Letterkundigen een rist politici en journalisten, die ondanks hun nepnamen duidelijk herkenbaar zijn. En – hoe on-Belgisch – er vallen ook doden.
De Lange Wapper dus. Alsof heel Antwerpen en met ons de rest van Vlaanderen niet blij zouden zijn dat dat hangijzer van de baan is, presenteert Hubert van Lier volgende week zijn versie van de feiten. Het is zijn zesde misdaadboek, voor de gelegenheid met Roger Rennenberg als coauteur. Rennenberg (59) was ooit nog de grote baas van onder meer de Stadsbibliotheek, hij is nu directeur van het Huis voor Amateurkunsten.
Zijn dit geen vijgen na Pasen?
Hubert van Lier: ‘Vijgen vóór Pasen, in die zin dat we nooit gehoopt hadden zo in de roos te schieten met ons verhaal. In feite is het de schuld van Roger, die op de presentatie van m’n vorige thriller, Antwerpen Groenplaats (over de Oekraïense onderwereld in Antwerpen, nvdr.), suggereerde dat ik iets met de Lange Wapper moest doen. Ik had er helemaal geen zin in, maar Roger zei: Als we het nu niet doen, is de actualiteitswaarde over twee, drie jaar helemaal weg. We hebben dan samen de intrige opgesteld en stelselmatig uitgewerkt.’
Geschrokken
‘Nu, ik heb het dossier van nabij gevolgd. De eerste reden is dat ik op Linkeroever woon. Linkeroever zou bij de aanleg van het Lange Wapper-viaduct op de eerste rij staan en helemaal overhoop gehaald worden. De tweede reden is mijn gevoeligheid voor het aspect volksgezondheid. Ik ben op een openbare bijscholing van huisartsen in het Tropisch Instituut geschrokken van de wetenschappelijke cijfers omtrent de giftige stoffen.’
‘Met de fiets in de stad rijden is de beste methode om snel allerlei ziekten en longkanker te krijgen’ schrijft u.
‘Ja, ik ben echt fel geschrokken van de cijfers, die in het gezaghebbend blad The Lancet hebben gestaan. Bijvoorbeeld dat wonen op minder dan 1.500 meter van een autoweg nefast is voor de ontwikkeling van de longen bij kinderen. Ik ben ook een paar keer naar voorlichtingsavonden van de BAM geweest. Ik heb tegen de brug gestemd, ja.’
Uw boek is fictie, met verzonnen personages enzovoorts.
‘Het is fictie, hoe dan ook. Een politieke thriller die het verhaal van de Oosterweelverbinding vertelt, tot aan het referendum van nu een jaar geleden, met de fictie daarin verwerkt. Historisch is de Lange Wapper-affaire zoveel mogelijk gereconstrueerd.’
Maar het is zonneklaar wie u bedoelt met Wivina Lemaître, ‘zwaargewicht in het bestuur van de PAM, die achter de schermen iedere rebel tot betere gevoelens brengt’. U voert schepen Lode Van Buggenhout op, een Annick Chevalier, pr-goeroe Joël Serpents van de PAM, of gouverneur Emiel Petrus, die in Aartselaar woont en meer aandacht heeft voor de bescherming van het bos waarin hij woont dan voor fileleed in en rond Antwerpen. En ze komen er allesbehalve fraai uit.
‘Het zijn niet-bestaande figuren. De gesprekken die wij neerschrijven hebben niet plaatsgevonden. De namen van alle personages zijn veranderd. En zelfs al zijn ze herkenbaar voor de mensen van hier, twintig kilometer over de grens kent niemand ze. Trouwens, voor m’n thriller Voltaire en de Wodkawraak had ik namen gekozen die echt niet bestonden, tot iemand op de Boekenbeurs vertelde dat ik een schepen van Dendermonde in mijn boek had laten opdraven.’
Ja, maar toch. U geeft de CD&V ervan langs. ‘Rick Orkaen van de PAM’ – duidelijk herkenbaar voor heel Antwerpen – noemt u in het boek een ‘paranoïde valsspeler’. ‘Wie de CD&V genegen is, zal zeggen dat het boek tegen de CD&V gericht is. Hetzelfde geldt voor de Open VLD of de SP.A. Maar vergeet niet: de politici zijn politiek verantwoordelijk voor de BAM, waarvan ik nu hoor dat ze wordt opgedoekt. Rick Orkaen bestaat niet. Wie het schoentje past, trekt het aan. Al wat we schrijven heeft in de kranten of op het internet gestaan. We kunnen alles staven. Alles is eerder verschenen.’
Ook de insinuaties van corruptie en andere onbedekte beschuldigingen?
‘Ja. We baseren ons onder andere op het boek Een brug te ver van Jeroen Verelst, en die schrijft nog straffere dingen dan wij. Dát is een historisch boek. Ik bedank Jeroen in mijn voorwoord.’
In uw boek vallen doden. Wat wel heel on-Belgisch is. Hoe groot een politieke rel of schandaaldossier ook is, doden vallen er in ons landje niet.
‘Gelukkig hé, maar het blijft een roman, en dat er doden vallen is nu eenmaal een van de stereotiepen van het thrillergenre. Zonder dode geen thriller. We wilden ook helemaal geen politiek pamflet schrijven, maar een roman die aan die recente feiten herinnert. En waarin de wind door alle partijen heen gewaaid is…’
‘De Lange Wapper en de dode vrouw’, Hubert van Lier & Roger Rennenberg, 236 blz., 17,95 euro, uitgeverij Arthus. Vanaf dinsdag in de handel. http://hubertvanlier.blogspot.com/ p/hubert-van-lier
